الحلقة (4)
______
ياريت اللى يقراها يقول رأيه فالحلقة و انتقاده و انا هتقبله و
مش هزعل و ياريت كل واحد من الفانز يكتب اكتر جزء عجبه فالحلقة
و اكتر جزء معجبهوش ؟؟
اتمنى ان الحلقة تنال اعجابكم
القصة يومية :)
قراءة ممتعة :)
____________________________________________________________________
( بعد كل ده خالد مش هيسافر ليه ؟
يارب انا كنت نفسي نسافر سوا و النبى
يارب تخليه يغير رأيه عشان انا فرحت
اوى ونفسى فرحتى تكمل و نسافر سوا
يارب مش انا حبيبتك و انته حبيبي يارب
طب انا راضية بقضائك يارب لو خالد
مجاش معايا انا راضية و مش هزعل عشان
ده اختيارك و لو غير رأيه و قرر يسافر انا
راضية وهبقى مبسوطة اوى يارب انا بحبك
اوى يارب عشان دايماً كنت بغلط و انته
دايماً معايا و بتساعدنى دايماً كنت اقول لنفسي
انا لوحدى و مكنتش حاسة بوجودك خلاص
يارب انا راضية بكل حاجة كله خير من عندك
لو هو مجاش معايا مش مهم انته اصلاً معايا
فى كل وقت وكل مكان مش بتسيبنى ولا بتخلينى
محتاجة لحد بس انا طماعة يارب ونفسي خالد
يسافر معايا انا اسفة يارب انا مش بشترط على
حضرتك يارب انا بس بتمنى منك يارب تحققلى
حلم و انته كريم يارب ومش بخيل انته حبيبي
يارب و انا حبيبتك يارب خليك معايا و نوري
بصيرتى عشان اعرف اتغير للاحسن وساعدنى
انى اتغير و اثبت على طريق الصح )
خالد : انتى كنتى بتكلمى ربنا كده
فرحة : هاااااا هو انا صوتى كان عالى
خالد : يعنى مش اوى بس شكلك كان حلو
و انته قاعدة تكلمى نفسك كده كأنك شايفة
ربنا قدامك
فرحة : انا مكنتش بكلم نفسي انا كنت بناجى
ربنا و بعدين انا فعلاً مكنتش شايفة ربنا بـــ
عينى بس شوفته بقلبي و هو كمان شايفنى
فى كل وقت وكل مكان و بعدين انته مش مشيت
ايه اللى رجعك تانى و جاي تسترق السمع ليه ؟
خالد : استرق السمع امممممممم دى لغة عربية
فصحى ؟
فرحة : جاى تصتنت عليا ليه ؟؟ مش من حقك
خالد : ممكن هدنة !!
فرحة : ليه احنا داخلين حرب ؟
خالد : الصراحة ايوه انتى اسلوبك فالحوار مستفز
(انا اسلوبى فالحوار معاك مستفز عشان متصدقش
نفسك انك واد جامد يعنى)
خالد : احم اتكلم ولا مش فاضية دلوقت
فرحة : اتفضل بعبع باللى عندك
خالد : بعبع :O
فرحة : اتفضل ادلى بما لديك من اقوال
حياك الله
خالد : لا حول ولا قوة الا بالله يابنتى هو
انا عدوك
فرحة : انا عملت حاجة انته مش بتقول هدنة
خالد : موافقة يعنى ؟
فرحة : عادى يعنى انتى شايفنى بكلمك و انا
ماسكة سيف فى ايدى :\
خالد : اااه بصي انا رجعت اقولك انى هسافر
معاكى و مش هضيع الفرصة من ايدى لانى
استاهلها
فرحة : والنبى :D
خالد : اه والنبى
فرحة : احم اقصد يعنى دى حاجة ترجعلك
و انته حر فيها تسافر او متسافرش انا اصلاً
مليش علاقة بحد انا رايحة اتعلم واكتسب خبرات
عن اذنك
خالد : امممممم طيب اتفضلى
(انا ابتديت اشك انها مش بتحبنى او انه حب
مراهقة او اعجاب طب لما هى بتحبنى
بتتعامل معايا كده ليه ؟ ايه الهبل ده فوق ياخالد
انته مش شايف شكلها عامل ازاى دا اللى يشوفها
يفتكر عندها 50 سنة انا مليش علاقة بيها دى
زميلة مش اكتر اعقل كده و أهدى بس كان
شكلها لذيذ اوى وهى بتناجى ربنا ما انا سمعتها
و هى بتقول يارب خالد يغير رأيه و نسافر سوا
اييييييييه ياعم انته استهدى بالله كده هى حرة
تحبك او متحبكش كل حر فى قلبه وانته مش
بتحبها اصلاً ولا بتحب حد امشي بقي وانته
ساكت و احترم نفسك )
(يالهوووووووووووى هو سمعنى وانا بكلمك
يارب و قبل كده قرأ الاجندة يادى الفضايح يادى
الفضايح يارب انا قولت يغير رأيه مش يسمعنى
و انا بكلمك لالالالا انا اسفة يارب طالما هو
سماعنى يبقى ده اختيارك و انا مش معترضة
ياحبيبى يارب شكراً اوى ياحبيبي)
هند : فى ايه يامجنونة بتقولى لمين شكراً
ياحبيبي بتحبى عفريت ولا ايه ؟
فرحة : يادى النيلة هو انا صوتى كان عالى
تانى
هند : لا مش اوى بس انا لما قربت منك سمعت
اخر كلمتين بتقولى شكراً ياحبيبي لمين بتحبى من
ورايا ياجزمة
فرحة : بقول لربنا ياختى
هند : اها كنتى بتكلمى ربنا يعنى
فرحة : ايوه
هند : تعرفى يافرحة انا نفسي اتعلم منك الحكاية
دى بتعمليها ازاى
فرحة : عادى بلكم ربنا من غير تكلف بكون مرتاحة
هند : فاكرة لما كنا مسافرين رحلة الثانوى والباص
كان عطلان والدنيا ضلمت علينا و فضلتى تعيطى و
قعدتى تكلمى ربنا وتقوليله يارب انا خايفة طمن قلبى
يارب ميحصلناش حاجة وحشة انا فاكرة يارب لما كنت
فالبحر السنة اللى فاتت وكنت هغرق و بعتلى واحد انقذنى
وفضلتى تكلمى ربنا ودموعك على خدك و فضلت تقولى
على الحاجات الحلوة اللى ربنا عملهالك و فعلاً الباص اتصلح
وقعدتى تقولى شكراً يارب شكراً ياحبيبي
فرحة : اييييييييييييييه ده انتى لسه فاكرة الكلام ده كله :O
هند : و الكلام ده يتنسي عارفة ساعات لما ادايق
كده و ابقى مخنوقة مش برضى اتكلم مع ماما عشان
كفاية اللى هى فيه عارفة بدخل اوضتى و افضل
اكلم ربنا بفرح اوى وبفتكر شكلك لما شوفتك اول
مرة بتناجى ربنا لما كنا فالرحلة حبيت الموضوع
اوى و بقيت اعمله كل يوم وارتحت كتييييييييير
فرحة : انا خليتك تعملى كده من غير ما اخد بالى
هند :انتى طيبة وجميلة وتستاهلى كل خير
فرحة : انا هبلة وعبيطة و هودى نفسي فداهية :(
هند : ليه بس كده ياساتر
فرحة : اصلى بكلم خالد بطريقة حادة وشكله زعل
منى :(
هند : ههههههههههههههه عملتى ايه يابلوة قولى
ما انا عرفاكى مدب :D
(حكت فرحة اللى حصل كله وكلمها مع خالد)
هند : لا انتى ماشية صح الولاد بيحبوا البنات
اللى بتبقى الند بالند كده بصي هما مش بيحبوها
بس بتجذبهم اكتر لكن لما البنت تبقى ضعيفة
و مطاوعة كده مبتبقاش حلوة بتبقى عاملة
زى فراخ الجمعية :D
فرحة : ههههههههههههههه الله على تشبيهاتك :D
هند : هههههههههههههه اومال :D
فرحة : بقولك متنسيش بقي الدكتور هيييييح بتاعك
هيستناكى فالمكتبة النهاردة عشان يشوف ايه الحاجات
اللى هيساعدك فيها
هند : هاااااا ايوه فاكرة فاكرة :( و دا الواحد يقعد
معاه ازاى ده :(
فرحة : (ضربتها على دماغها) بت فوقى الله
يخربيتك انتى هتروحى تقعدى مع استاذك مش
خطشيبك يا مزمزيل
هند : ههههههههههههههههههههههه مالك قلبتى
على سواق توك توك كده :D
فرحة : بفوقك ياختى بلاش فضايح و بطلى
التسبيل بتاعك ده :D
هند : حاااااااااضر :(
فرحة : يالا نشوف عندنا محاضرات ايه عشان
نروح لان انا مش جاية الاكاديمية غير يوم السفر
بس هتوحشينى يابت والله
هند : و انتى كمان :(
فرحة : هههههههههههههههه حبيبتى والله
هند : حبيبتك ايه بقى ما انتى هتسافرى
مع خالد اهو ايوه ياعم ماشية معاك :D
فرحة : الله اكبر قل اعوذ برب الناس الله
اكبر فى عينك يابت بطلى قرررر :(
هند : هههههههههههه انا بتاعة قر برضك
تصدقيها فيا
فرحة : انتى يالهوووووووووى خلينى ساكتة
احسن و امشي قدامى يالا عشان عندنا محاضرات
هند : ههههههههههههههه يالا يادحيحة
(رحت انا وهند نشوف المحاضرات اللى كانت
عندنا ايه و خلصنا و سبت هند عشان راحت
المكتبة للدكتور رأفت و انا روحت البيت
وضبت حاجاتى كان فاضل اربع ايام على
السفر كنت حاسة انهم اربع سنين بس كنت
مبسوطة اوى مكنتش بخرج من البيت خالص
قضيت الاربع ايام كلهم فالبيت كان هند كل
يوم تكلمنى وتحكيلى عن اللى بيحصل
وكانت مرسال بينى وبين دكتور رأفت
لما كنت احب اسأله عن حاجة كنت اقولها
لهند وهى تقولهاله لحد مابقى يعرف هند
و اخدو على بعض و بقى يعاملها زى
مابيتعامل معايا ومستواها اتحسن فالحاجات
اللى كانت صعبة فالمادة و الامور كلها كانت
الحمد لله تمام ربنا فضله عليا كان كبير و كل
حاجة كانت ماشية تمام و كنت فرحانة جداً
و مبقيتش اُكل كتير تقريباً بقيت اُكل كميات
قليلة اوى و اكمل جوعى بالفرحة اللى كنت
عايشة فيها لحد ما قرب يوم السفر خلاص
هسافر النهاردة مع خالد انا مش مصدقة اصلاً
يارب كل حاجة تفضل كويسة ومفيش حاجة
وحشة تحصل لا يارب سبحانك مش بتعمل
حاجة وحشة اصلاً كل اللى بيحصل بأمرك
حلو و كله خير لينا ان شاء الله انا فرحانة
اوى يارب)
__________
يوم السفر الصبح ودعت امى و اخواتى
وخرجت وانا قلبى بيدق جامد اوى كأنى
مسافرة ومش هرجع يمكن الاحسان ده
كان مسيطر عليا لأنى كنت نفسي اسافر
و افضل انا وخالد سوا منرجعش
ابداً من هناك وصلت الاكاديمية سلمت
على هند وشوية من اصحابنا ودخلت
مكتب دكتور مراد كان موجود هو
دكتورة مريم اللى هتسافر معانا
فرحة : السلام عليكم
مريم : وعليكم السلام
رأفت : وعليكم السلام ازيك يافرحة
فرحة : الحمد لله ازى حضرتك يادكتور
ازيك يادكتورة مريم
رافت : الحمد لله اتفضلى اقعد يافرحة
مريم : الحمد لله يافرحة
فرحة : هو محسن لسه مجاش
رأفت : لا محسن مش هيسافر
يافرحة خالد هو اللى هيسافر معاكم
انتى متعرفيش ولا ايه ؟
فرحة : مش حضرتك قولتى ان والده
هيسافر شغل ومحتاجه معاه
رافت : ايوه بس بعد انتى ما مشيتى
جالى و قالى ان محسن لسه تعبان ومش
هيسافر و انه هو خلاص اتفق مع والده
عشان يسافر معاكم انتى معتعرفيش ولا ايه
فرحة : لا انا مجيتش الاكاديمية من اربع
ايام
رافت : اها فعلاً انتى كنتى غايبة طيب
تمام خالد بقى هو اللى هيسافر ومفيش
اى مشاكل بأذن الله
فرحة : يارب
خالد : السلام عليكم
رافت : وعليكم السلام كده انتو تمام
احنا هنروح دلوقت لرئيس الاكاديمية عشان
تسلموا عليه وتمشوا لان فاضل ساعة على
ميعاد الطيارة
فرحة : طيارة :(
مريم : انتى خايفة ولا ايه ؟
فرحة : لا مش خايفة :(
رأفت : هههههههه متخافيش يافرحة
ربنا معاكم تروحوا وترجعوا بالسلامة
فرحة : يارب
(خرجنا من مكتب دكتور رأفت عشان
نقابل رئيس الاكاديمية و نخرج بقي
وننطلق :D كنت مبسوطة اوى و فرحانة
حاسة انى هطير و خالد جمبى بس كان
ساكت مش بيتكلم قابلنا رئيس الاكاديمية
و خرجنا و كل حاجة تمام الحمد لله
وصلنا المطار و اخيراً :) )
مريم : ربنا معانا ياولاد
فرحة : يارب :(
مريم : انتى خايفة ولا ايه ؟
فرحة : انا مش خايفة انا مرعوبة
(ضحك خالد)
مريم : ايه ياخالد ضحكنا معاك
خالد : ابداً اصلي افتكرت حاجة ضحكتنى
مريم : انا هجيب حاجة اشربها اجبلكم ايه ؟
فرحة : لا انا مش عايزة حاجة شكراً
خالد : استنى يادكتورة مريم انا هجيب
(راح جاب عصير و مايه و لبن :D )
خالد : اتفضلى يا دكتورة .. اداها العصير
اتفضلى ..
فرحة : لا مش عايزة شكراً
خالد : دى مايه عادى يعنى
فرحة : شكراً
مريم : و اللبن ده لمين ؟
خالد : اللبن دا .. ليا
(فرحة ضحكت هي و الدكتورة مريم)
(خلصنا الاجراءت كلها و ركبنا الطيارة
و كل حاجة تمام )
فرحة : انا مكانى فين يادكتورة مريم
مريم : بصوا انا عندى اسباب مرضية
مينفعش اقعد لفترة طويلة على كرسي
فــ انا هبقى جمبكم جوا فالدرجة الاولى
و انتو مكانكم اهو
خالد و فرحة : جمب بعض :O
مريم : ايوه فيها حاجة
فرحة : لا عن اذنك يادكتورة
خالد : تمام يادكتورة مفيش مشكلة
(مشيت و انا هطير من الفرحة اخيراً
حبيبي هيقعد جمبى يااااااااااااه قعدنا
و كنت حاسة انه مش طايقنى :D )
(يعنى ياربي يوم ما اسافر اسافر مع بنت )
فجأة خالد طلع اللبن و فتحه عشان يشربه
فرحة : ايه ده ؟
خالد : ايه ؟
فرحة : انته هتشرب البتاع ده هنا
خالد : عندك مانع
فرحة : ايوه (وراحت جايبة اللى فى معدتها :D )
قام طلب المضيفة و جات مشيت معاها لحد التوليت
المضيفة : انتى كويسة يافندم
فرحة : ايوه انا تمام (نضفت هدومها و خرجت و
راحت تقعد )
خالد : هو انتى بتقرفى من اللبن
فرحة : مش بطيق اسمه
خالد : اسف مكنتش اعرف كويس انى عرفت
عشان اذهقك بيه اصل انا بموت فيه و مش بشرب
غيره
فرحة : >.<
خالد : :)
(ايه ده بقى :( بيعاند فيا شكله بينتقم منى :D
اذاً هى الحرب :D )
(بتركب حزام الامان مش عارفة تقفله وهو
قاعد يتفرج عليها )
خالد : مش هيقفل كده محتاج يتوسع شوية
(انا دمى اتحرق :( يعنى انتى تخينة :( )
خالد : استنى كده .. تمام اقفلى بقي
(معرفتش تقفله برضوا)
خالد : واضح انه مش ضيق دا انتى اللى
مش عارفة تقفليه استنى اقفله
فرحة : لا شكراً .. انا هتصرف :\
كانت المضيفة واقفة فرحة شاورت لها
جات و قامت باللازم
(فرحة طلعت المصحف تقرا فيه و خالد
كان بيتفرج على الفيلم راح ضاحك راحت
فرحة باصة بغيظ )
خالد : اسف خلاص مش هضحك
(ههههههههههه يخربيت حلاوتك
تفتكر انا لو كنت بنت محظوظة و اتجوزتك
هعرف اقعد معاك بحلاوتك دى يالهوى استغفر
الله العظيم )
(فرحة خلصت قرايه فالمصحف و طلعت كاتب
الخميائى تقرأ فيه )
خالد : ايه ده انتى بتقرى الخميائي
فرحة : اها فيها حاجة
خالد : ابداً بس متخيلتش ان فى بنات
بتحب الكتاب ده
فرحة : و انته تعرف بنات منين عشان
تتخيل اوى متتخيلش
خالد : احم تقصدي ايه ؟
فرحة : مقصدش حاجة لو سمحت تسكت بقي
عشان انته معطلنى و عاملى ازعاج
(مردش عليها و بص قدامه حاست انها كسفته
و اتصرفت ببجاحة معاه)
فرحة : بص انا اسفة بس انته من ساعة ما
ركبنا الطيارة و انته بتستفزنى و لما قولتلك
مش بطيق اللبن رديت عليا بطريقة تغيظ
عايزنى اكلمك ازاى بقي
(احرجته لما اتاسفت مع انه هو اللى بدأ و
معرفش يرد عليها و لا يقولها حاجة
هى افتكرته لسه زعلان و مش هيكلمها)
فضل ساكت اكتر من نص ساعة
خالد : انتى عارفة ان كاتب الخميائي ده
جميل جداً بس فيه مشكلة ان اللى كتبه
مش مسلم او ملحد بمعنى ادق
فرحة : انته عارف انك
خالد : انى ايه ؟
فرحة : لا ولا حاجة كمل
خالد : بس خلاص قولت اللى عندى
انتى وصلتى لحد فين ؟
فرحة : كده انا خلصته
خالد : انتى بتقرى كتب من النوعية
دى كتير
فرحة : اها انا بحب القرايه جداً
خالد : و انا كمان
فرحة : انا معايا رواية تاخد تقراها
خالد : لا مش بحب الرويات الرومانسية
فرحة : مين قال انها رومانسية
خالد : اومال ايه ؟
فرحة : دى رواية تراب الماس
خالد : بتاعة احمد مراد
فرحة : اها انته قريتها
خالد : لا بس كنت بدور عليها مش لاقيها
و قلت ابقي اعملها تحميل من على النت
فرحة : معايا تحب تقراها
خالد : طب وانتى هتقرى ايه مش معاكى
غيرها ؟
فرحة : اها معملتش حسابي غير فيها بس
خالد : طب هاتيها كده
فرحة : اهى اتفضل
خالد : تعالى نقراها سوا
فرحة : نقراها سوا
خالد : اها هتدايقى
فرحة : لا خالص
(فتح الرواية و بدأ يقرو فرحة خلصت اول صفحة)
فرحة : خلصت ممكن تغير الصفحة
خالد : خلصتى O.o
فرحة : ايوه
خالد : طيب ثوانى انا لسه مخلصتش
فرحة : طيب
(خلص الصفحة و غيرها بعدها بشوية )
فرحة : خلصت غيرها
خالد : لا بقى انتى بتشتغلينى صح ؟
فرحة : لا والله ابداً
خالد : يعنى انتى قريتى الصفحتين دول
و انا لسه مكملتش نص الصفحة
فرحة : انته اللى بطئ اعملك ايه
خالد : بطئ .. طيب استنى كده
مش انتى بتقولى انك قريتى الصفحتين
فرحة : اها والله
خالد : طب قولى كده اخر جزء فالصفحة التانية
فرحة : اخر جزء
خالد : ايوه
فرحة : طب مينفعش اقول الجزء اللى قبله
خالد : شوفتي يبقى انتى مش بتقرى اصلاً
فرحة : لا و الله قريتها
خالد : اثبتى انك قرتيها
فرحة : طيب :\ بص فى البنت اللى اسمها حلاوة
دخلت عند حنفى فالمحل تشترى منه حنة حمرا
خالد : ايوه و بعدين
فرحة : بعدين ..... انته قليل الادب >.<
خالد : نعم O.o
_________
يتبع ____
الجزء اللى كان فى اخر الصفحة و فرحة مرضيتش
تقوله اهو من رواية احمد مراد (تراب الماس)
خطف بعينه خطفة من ساقيها : حنه ليه دم الغزال
فى كعبك خلقة ربنا
عضت على شفتها السفلى : وشك مش عاجبنى
.. مالك ياخويا ؟
- عكوسات يا حلاوة .. العين مش رحمانى
ضرورى معمولك عمل
- عليا النعمة بشوفهم بيتنططوا قدامى
- ياساتر يارب انته لازمن تعدى عليا ابخرك
فلتت منه ابتسامه : ماينفعش آخد نفحة هنا فى الدكان
ضحكت بصوت رنان : عين العفريت تحرقك .
_______________
برعاية يوميات سحس وسحساية
ASMaa
0 تعليق على موضوع "قصة فرحة / الجزء الأول - الحلقة 4"
الإبتساماتإخفاء